müddət

сущ.

1. срок (промежуток времени, определённый, назначенный для чего-л.). Təhsil müddəti срок учёбы, iş müddəti срок работы, qulluq müddəti срок службы, təmir müddəti срок ремонта, qısa müddətdə в короткий срок, sınaq müddəti испытательный срок, cəza müddəti срок наказания, müsabiqənin müddəti срок конкурса, müddətini qısaltmaq nəyin сократить срок чего, müddətini uzatmaq продлевать, продлить срок, müddətini təyin etmək назначить срок, юрид. zəmanət müddəti гарантийный срок, kasasiya müddəti кассационный срок

2. время (мера длительности происходящего). Oxuduğu müddətdə за время учёбы, bərpa müddəti время восстановления, dövretmə müddəti время обращения, istismar müddəti время эксплуатации, saxlama müddəti время хранения

3. продолжительность (время, срок, в течение которого происходит что-л.). Uçuş müddəti продолжительность полёта, dərsin müddəti продолжительность урока, məzuniyyətin müddəti продолжительность отпуска, oyun müddəti продолжительность игры, təsir müddəti продолжительность воздействия, görüş müddəti продолжительность встречи

4. юрид. давность (определённый срок, в течение которого могут быть заявлены какие-л. требования). İddia müddəti исковая давность, müddətinə görə qüvvəsini itirmək потерять силу за давностью (за истечением срока давности), cinayət təqibi müddəti давность уголовного преследования; az müddətə за короткое время, на короткое время, son müddət окончательный срок, müddətindən çox больше (дольше) срока, müddətindən az меньше срока, müddət ərzində в течение срока, müəyyən müddət определённый срок, bir müddət sonra через некоторое время, uzun müddət долгое время; bu müddət ərzində за это время, xeyli müddət долгое время, bir müddət некоторое время